In de zomervakantie van 2016 heb ik 6 weken lang, 2 dagen per week, als vrijwilliger bij Stichting Seguro gewerkt. Wanneer ik hier op terugblik word ik spontaan vrolijk! Niet alleen omdat er een ontzettend fijn team aanwezig is, je veel leert over de gang van zaken binnen het vluchtelingenbeleid, maar ook door de gezelligheid en openheid van de bewoners.
Als vrijwilliger kon ik mijn eigen inbreng geven aan de contactmomenten met de bewoners. Zo hebben we bijvoorbeeld veel plezier gehad tijdens het bowlen met de kinderen (en ouders) van Seguro. Op deze momenten zie je zowel kind als ouders optimaal genieten, en leer je iedereen spelenderwijs kennen.
Wat me erg is bijgebleven is het maken van een moestuin bij het mannenhuis. Deze mannen hebben in het land van herkomst veel kennis gekregen, maar mogen in Nederland daar niets mee doen. Zo zonde! In no-time waren namelijk alle groente- en fruitplanten in de aarde gezet, bewaterd en verzorgd. Daar kon ik nog wat van leren…
Maar mijn ultieme Seguro moment was toch wel ons uitstapje met ‘de mannen’ naar de dierentuin! Samen met 4 andere begeleiders stonden we op woensdagochtend klaar om met 9 bewoners naar de dierentuin te gaan. De mannen keken hun ogen uit, van een dierentuin hadden er veel nog nooit gehoord! Maar ook wij als begeleiders keken onze ogen uit; want niets is mooier dan een ander plezier zien hebben, vooral als je weet dat het hebben van plezier voor deze mannen niet zo vanzelfsprekend is.
In mijn korte tijd als vrijwilliger bij Stichting Seguro heb ik veel geleerd, maar ook lol gehad door de openheid van zowel begeleiders als bewoners. En naar mijn mening ligt daar ook de kracht van deze mooie stichting; hoe snel jullie (begeleiders en bewoners) een persoon het ‘thuisgevoel’ kunnen geven is fantastisch en zet aan tot een positieve energie en creativiteit! Daarom zou ik zo weer bij de ‘Seguro-familie’ komen ‘werken’!